Od 20 marca stan epidemii w Polsce

20 marca premier Mateusz Morawiecki na konferencji prasowej ogłosił wprowadzenie stanu epidemii na terenie kraju. W związku z tym placówki edukacyjne mają przejść na nauczanie zdalne, a nauczyciele od 25 marca rozpoczną edukację zgodnie z podstawą programową i będą mieli możliwość wystawiania ocen. Szkoły będą nadal zamknięte do 12 kwietnia. Pamiętajcie, w trakcie tej przerwy pozostańcie w domach i unikajcie zgromadzeń ludzi. Musimy zachować dyscyplinę i pilnować się nawzajem, aby nie dopuścić do sytuacji w jakiej znalazły się Włochy. Wirus nie wybiera i atakuje zarówno młodych jak i starszych. Z ostatnich danych wynika, że na zachodzie kontynentu wzrasta zachorowalność wśród osób poniżej 30 roku życia, a nawet zdarzają się przypadki śmiertelne. ⚠️Koronawirus to nie są żarty! #zostańWdomu i bądź bezpieczny! Zadbaj o siebie i najbliższych!❗️‼️

Wprowadzony stan epidemii w Polsce oznacza, że wprowadzone dotychczas zasady związane ze stanem zagrożenia epidemicznego nadal obowiązują, a dodatkowo wprowadza się dodatkowe obostrzenia związane z przeciwdziałąniem rozprzestrzenianiem się wirusa COVID-19. 

Co oznacza stan epidemii?

W związku z tym zapowiedziano surowe kary za łamanie kwarantanny. Kara w wysokości 5000 złotych zostanie podniesiona do 30 000 złotych. Premier komplementował, że zdecydowana większość Polaków stosuje się do zasad izolacji i kwarantanny, a ulice miast są co do zasady puste.

Stosując ustawę o chorobach zakaźnych, minister zdrowia wraz z wojewodami mogą wyznaczyć role personelu medycznego i innych osób w zwalczaniu epidemii – tłumaczył minister zdrowia, uzupełniając wystąpienie ministra. System EWUŚ wskaże, który pacjent powinien być w kwarantannie, jeżeli zgłosi się do lekarza. Minister wyraził nadzieję, że podjęte decyzje są decyzjami, które ratują ludzkie życia. Jednocześnie wskazano, że nie są przewidywane dodatkowe ograniczenia w handlu czy transporcie ponad te, które pojawiły się już przed tygodniem.

Zgodnie z treścią ustawy o chorobach zakaźnych, stan epidemii może (ale nie musi) wiązać się z następującymi obowiązkami:

• czasowe ograniczenie określonego sposobu przemieszczania się;
• czasowe ograniczenie lub zakaz obrotu i używania określonych przedmiotów lub produktów spożywczych;
• czasowe ograniczenie funkcjonowania określonych instytucji lub zakładów pracy;
• zakaz organizowania widowisk i innych zgromadzeń ludności;
• obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych, jeżeli wykonanie ich wiąże się z funkcjonowaniem określonych obiektów produkcyjnych, usługowych, handlowych lub innych obiektów;
• nakaz udostępnienia nieruchomości, lokali, terenów i dostarczenia środków transportu do działań przeciwepidemicznych przewidzianych planami przeciwepidemicznymi;
• obowiązek przeprowadzenia szczepień ochronnych, o których mowa w ust. 3, oraz grupy osób podlegające tym szczepieniom, rodzaj przeprowadzanych szczepień ochronnych - uwzględniając drogi szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych oraz sytuację epidemiczną na obszarze, na którym ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii;
• czasowe ograniczenie określonych zakresów działalności przedsiębiorców;
• czasową reglamentację zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły;
• obowiązek poddania się badaniom lekarskim oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie;
• obowiązek poddania się kwarantannie;
• wskazanie miejsca kwarantanny;
• zakaz opuszczania miejsca kwarantanny;
• czasowe ograniczenie korzystania z lokali lub terenów oraz obowiązek ich zabezpieczenia.

• nakaz ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, terenów i obiektów;

•  nakaz lub zakaz przebywania w określonych miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach;

• zakaz opuszczania strefy zero przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie;

• nakaz określonego sposobu przemieszczania się.

Stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii na obszarze województwa lub jego części ogłasza i odwołuje wojewoda, w drodze rozporządzenia, na wniosek państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Jeżeli zagrożenie epidemiczne lub epidemia występuje na obszarze więcej niż jednego województwa, stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii ogłasza i odwołuje, w drodze rozporządzenia, minister zdrowia.

Na obszarze, na którym ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych w przypadku zamówień na usługi, dostawy lub roboty budowlane prowadzone w związku z zapobieganiem epidemii.

W przypadku braku produktów leczniczych, wyrobów medycznych, czy innych środków niezbędnych dla pacjenta minister zdrowia może polecić ich wydanie z Agencji Rezerw Materiałowych, zaś agencja ma obowiązek jak najszybciej uzupełnić zapasy.

Gdy uzupełnienie zapasów nie jest możliwe w terminie pozwalającym na skuteczne przeciwdziałanie epidemii, minister zdrowia może zarządzić przejęcie danych produktów czy sprzętu na rzecz Skarbu Państwa.

Po wprowadzeniu stanu epidemii pracownicy podmiotów leczniczych i osoby wykonujące zawody medyczne mogą być skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii. Obowiązkowi takiemu - jeśli niesie on ryzyko zakażenia - nie podlegają osoby do 18. roku życia lub powyżej 60 r.ż., a także kobiety w ciąży lub osoby wychowujące dzieci w wieku do 18lat, w tym osoby wychowujące dzieci samotnie oraz osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy, a także inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi.

Decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii stwarza obowiązek pracy do 3 miesięcy. "Osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii dotychczasowy pracodawca jest obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji" - zaznaczono.

Osobie skierowanej do takiej pracy przysługuje wynagrodzenie zasadnicze nie niższe niż 150 proc. przeciętnego wynagrodzenia  zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w decyzji. Wynagrodzenie nie może być niższe niż to, które skierowany do pracy przy zwalczaniu epidemii otrzymał w miesiącu poprzedzającym miesiąc skierowania do pracy.

Osobie skierowanej do pracy przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, chyba że zostały one zapewnione przez pracodawcę w miejscu wykonywania pracy.

Przez czas trwania pracy przy zwalczaniu epidemii dotychczasowy pracodawca nie może rozwiązać stosunku pracy. Nie może również dokonać wypowiedzenia umowy o pracę, chyba że istnieje podstawa do jej rozwiązania bez wypowiedzenia z winy pracownika, albo w przypadku zmiany lub uchylenia decyzji. 

Źródło: https://RMF24.pl/bezprawnik.pl